Tekstylia hotelowe i restauracyjne – techniki oraz elementy. Słowniczek cz. II

O tym, że na jakość wyrobów tekstylnych wpływają materiały, z jakich są wykonane, pisaliśmy w artykule „Tekstylia hotelowe i restauracyjne – rodzaje tkanin”. Jednak materiał nie jest jedynym czynnikiem, który o tym decyduje. Finalny wygląd produktów uzależniony jest od rodzaju splotu, zabiegów, jakim poddawane są tkaniny oraz zastosowanych elementów wykończeniowych. Te wykorzystywane przy produkcji tekstyliów hotelowych i restauracyjnych omawiamy poniżej.

Zabiegi i techniki

Zaczniemy od realizowanych technik i zabiegów. Do najczęstszych z nich należą:

• bielenie – to usuwanie naturalnej barwy włókien w celu nadania im odpowiedniego odcienia bieli. Stanowi etap obróbki wstępnej tkanin bawełnianych, które później będą barwione, drukowane na jasne odcienie lub trafią do sprzedaży w kolorze białym. Pożądany rezultat osiąga się przez poddawanie włókien działaniu wodnych roztworów wydzielających chlor, który inicjuje proces utleniania.

• merceryzowanie – traktowanie tkanin bawełnianych zimnym roztworem sody kaustycznej w połączeniu z naciskiem, dzięki czemu nabierają miękkości, trwałości, jedwabnego połysku.

• sanforyzacja – polega na przepuszczeniu tkaniny przez specjalną maszynę, by zmniejszyć jej podatność na rozciągliwość w trakcie użytkowania. Materiał zostaje wykurczony, wyprostowany i ustabilizowany, aby utrzymywał pożądany kształt. Zabiegowi poddaje się większość wyrobów tekstylnych, w tym pościel hotelową i obrusy.

• splot płócienny – jeden z najpopularniejszych splotów tkackich. Stanowi punkt wyjścia dla splotów pochodnych. Jego wątek i przeplot są takiej samej wielkości. Najczęściej korzysta się z niego przy tkaniu lnu i bawełny.

• strzyżenie – przeprowadzane dla uzyskania tkanin welurowych. Sprowadza się do ścięcia górnej części pokrywy pętelkowej tkaniny z frotty.

Elementy wykończeniowe

Jeżeli zaś chodzi o elementy wykończeniowe tekstyliów hotelowych, to na uwagę zasługują:

• bordiura – dekoracyjne obramowanie ręcznika. Tkane kolorowymi nićmi, wykonywane metodą reliefu albo splotu atłasowego.

• owerlok – ścieg krawiecki stosowany na brzegach materiału w celu ich zabezpieczenia przed pruciem się, ozdobienia, wzmocnienia lub połączenia. Wymagany przy wykończeniu materiałów elastycznych. W zależności od liczby nici użytych do jego zrobienia wyróżnia się ściegi: jednonitkowy, dwu- i trzynitkowy, czteronitkowy oraz pięcionitkowy.

• lamówka – tasiemka lub cienki pasek materiału, którym obszywa się krawędź materiału, żeby go ozdobić lub zapobiec jego pruciu się.

• relief – wgłębienie w tkaninie, forma dekoracyjnego wzoru. Wyraźnie odznacza się na tkaninach frotowych, gdzie stanowi płaską powierzchnię pozbawioną pętelek.

• wzór żakardowy – skomplikowany wzór wykonywany na maszynie, przy użyciu nici.